8 نکته در مورد مثبت‌گرایی سمی / ایرادی ندارد اگر حالت خوب نیست
به گزارش ملت ما، این تصور که همیشه باید بخندیم، از اساس غلط است و بیش از آنکه حال ما را خوب کند، به سلامت روان‌مان آسیب می‌زند. اگر فکر می‌کنید باید همیشه حالتان خوب باشد، بدون هیچ تعارفی، در یک تله‌ی فکری بزرگ هستید. در روان‌شناسی، این مدل مثبت بودن، به «مثبت بودن سمی» معروف است.
1- شعار دادن واهی، آسیب‌زا است
اگر در شرایط بد مدام به خودمان یا دیگران تأکید کنیم که «خوب باش!»، «می‌گذرد!» «چیزی نشده که!» «بدبختی‌های دیگران را ببین!»، «بدتر از اینم ممکن بود اتفاق بیفتد.» و هزار و یک جمله‌ی مثبت سمی، مطمئن باشیم که داریم به خودمان و دیگران آسیب می‌زنیم.
2- اصرار به حال خوب، احساس شرم و گناه می‌آورد
تأکید مدام بر داشتن حال خوش و عادی جلوه دادن مشکلات، با آن چیزی که در واقعیت داریم احساس می‌کنیم در تضاد است و یکسری احساس ثانویه در ذهنمان به‌وجود می‌آورد؛ از جمله اینکه از خوب نبودن حال‌مان احساس گناه یا شرم می‌کنیم، یا از دست خودمان کلافه می‌شویم.
3- گاهی لازم نیست زودتر بهتر شویم
احساسات ثانویه‌ای مثل شرم، خشم و احساس گناه، ما را وادار می‌کند، زودتر از موعدی که روان ما آماده باشد، خودمان را از احوال منفی بیرون بکشیم. در این وضعیت ما ذهنمان را تحت فشار قرار می‌دهیم که به‌جای پذیش وضعیت موجود و کمک به پیدا کردن راه حل، یک راه آسیب‌زا را پیش می‌گیرد و آن راه، بایگانی کردن این حس منفی در ناخودآگاه است.
4- احساسات منفی را سرکوب نکنیم
اگر واقعا از یک موقعیت بدمان بیاید، مغز ما با توجه به گیرنده‌های حسی، پیام خطر دریافت می‌کند و آن را به اعضای بدن مخابره می‌کند. در نتیجه ضربان قلب بالا می‌رود و تنفس سریع‌تر می‌شود تا بتوانیم برای حفظ بقای جسم، واکنش اجتنابی از خودمان بروز دهیم؛ طوری که تمام هورمون‌ها و سیستم اعصاب آماده‌ی بروز احساس می‌شوند.
5- اجتناب از ابراز احساسات، موجب اختلال می‌شود
وقتی ما به آماده‌باش بدن توجهی نمی‌کنیم، این اجتناب، روی تمام روند حیات ما اثر می‌گذارد و ما را دچار اختلالات عصبی می‌کند؛ از اختلال خواب و اضطراب بالا گرفته تا افسردگی و حتی گرایش به سوء مصرف مواد مخدر.
 |
6-احساسات خود را به نحو معقول بروز دهیم
حتی اگر احساس بد ما پایه‌ی غلط داشته باشد، لازم است آن را به‌نحو معقول ابراز کنیم. در مرحله‌ی بعد لازم است غلط یا درست بودن آن احساس را تحلیل کنیم. وقتی از دست کسی ناراحت باشیم، تا زمانی که این احساس بد را به‌طور مستقیم با خود او مطرح نکنیم، نمی‌توانیم مشکل را به‌شکل سالم حل کنیم.
7- بر اساس توهم ابراز احساسات نکنیم
نقطه‌ی انحراف در مسأله‌ی احساسات منفی، دور شدن از واقعیت است. زمانی احساسات منفی ما مخرب هستند که بر اساس تصورات و ذهنیات به‌وجود آمده باشند نه یک اتفاق بیرونی واقعی. خطر واقعی زمانی است که ذهن ما، بدون محرک بیرونی تصمیم بگیرد حس منفی داشته باشد. اینجاست که باید لبخند بزنیم و سعی کنیم خوب باشیم.
8- به‌جای تزریق حال خوب، همدلی کنیم
وقتی درگیر اتفاقات منفی مثل مرگ نزدیکان، طلاق، بیماری، ورشکستگی و در کل مشکلات واقعی هستیم، هیچ اشکالی ندارد احساسات منفی داشته باشیم. پس بهتر است به‌جای شعارهای مثبتِ واهی، بگوییم: «راحت‌باش!»، «عیبی ندارد اگر گریه کنی.»، «می‌فهمم که عصبانی هستی.» و امثال این جملات همدلانه که می‌توانیم خودمان، خلقشان کنیم.
ارسال نظر
ارسال نظر