جزئیات جالب درباره موشک های هایپرسونیک / موشک های سپاه چطور از رادارهای اسرائیل عبور کردند ؟
به گزارش ملت ما، موشکهای هایپرسونیک آنقدر سریع هستند که تقریبا غیرممکن است بتوان با بهرهگیری از تکنولوژی روز دنیا آنها را سرنگون کرد.
اینطور به نظر میرسد که یک ویژگی عجیب و غریب فیزیکی، این موشکهای هایپرسونیک را از دید رادارها پنهان کرده تا نتوانند حتی قبل از برخورد موشک، آن را شناسایی کنند.
هر سیستم پدافندی هرقدر که پیشرفته باشد، به زمانی چنددقیقهای برای گردآوری اطلاعات، پردازش داده و بهترین واکنش نیاز دارد؛ بنابراین هرچه سرعت موشک بیشتر باشد، شانس سیستم پدافند برای واکنش مؤثر کاهش مییابد.
موشکهای هایپرسونیک که سرعتی بالاتر از 6٫5 کیلومتر بر ثانیه دارند، میتوانند بهراحتی از سد پدافندهای قدیمی بگذرند؛ اما برای مقابله با سیستمهای جدید پدافندی نهتنها به سرعت بالاتر که به مانورپذیری هم نیاز دارند.
اگر موشکهای بالستیک هایپرسونیک هنگام ورود به جو زمین سرعت خیلی بالایی داشته باشند، اصطکاک شدید با جو پیدا میکنند و سوپ داغی از ذرات یونیزه جو را در اطراف خود ایجاد میکنند که به آن پلاسما گفته میشود. این همان اتفاقی است که فضانوردان در کپسولهای فضایی هنگام ورود به جو تجربه میکنند و طی آن، ارتباط رادیوییشان با زمین قطع میشود. آزمایشها نشان داده است که ارتباط راداری نیز با کپسول فضایی قطع میشود؛ بنابراین اگر سرعت موشک خیلی زیاد باشد، رادار نمیتواند ورود آن را به جو تشخیص دهد و پوشش پلاسمایی داغ اطراف موشک همانند پوشش پنهانکار، موشک را از دید رادار پنهان میکند.
موشک فتاح چگونه گنبد آهنین را درهم کوبید؟
موشکهای هایپرسونیک تا فاصله نزدیکی از هدف زیر سطح آشکارسازی رادار پرواز میکنند و فقط زمانی اوج میگیرند که در فاصله نزدیکی از هدف قرار داشته باشند. بدین ترتیب، سیستم پدافند فرصت کافی برای تشخیص مسیر و پاسخ مناسب را در اختیار نخواهد داشت و هدف، نابود خواهد شد.
دیوید رایت، فیزیکدان و محقق آزمایشگاه امنیت هستهای و سیاستگذاری MIT معتقد است که بحث تشخیص رادارهای هایپرسونیک ممکن است فراتر از اینها باشد. مثلا این نگرانی وجود دارد که موشکهای هایپرسونیک بتوانند در یک نقطه کور رادار حرکت کنند. رادارهای مستقر روی زمین که برای تشخیص موشکهایی که از فضا وارد میشوند طراحی شده، به دلیل انحنای زمین، در اسکن اتمسفر بالایی که سلاحهای هایپرسونیک در آن پرواز میکنند، با محدودیتهایی مواجه هستند. این امر، تشخیص دوربرد گلایدری که از ارتفاع 40 کیلومتری در فضای بالایی اتمسفر به پرواز در میآید را سخت و پیچیده میکند.