دولت سیزدهم؛ دولت کارآمد| تامین کالاهای اساسی کشور باحضور میدانی دولت در بازارهای عمومی

به گزارش ملت ما، نیت غذایی و تنظیم بازار محصولات کشاورزی از طریق تولید یکی از ضروری ‌ترین نیازهای کشورمان است، به طوری که کار دولت سیزدهم تاکنون حمایت‌های متعددی از کشاورزان داشته که همین امر زمینه‌ساز افزایش تولید برخی محصولات نیز شده است.

تامین کالاهای اساسی که در پایان دولت قبل اغلب به زیر خط قرمز رسیده بود از جمله اقدامات ضربتی و اساسی در ابتدای شکل گیری دولت سیزدهم بود. در ادامه تامین، توزیع و کنترل مایحتاج عمومی با برگزاری منظم و مستمر ستاد تنظیم بازار (بیش از 90 جلسه) در دستور کار قرار گرفت. حضور میدانی در بازارهای عمومی، برنامه ریزی برای ایجاد و توسعه سامانه های خرید آنلاین، گسترش نظارت بر توزیع و فروش و پیگیری افزایش اثربخشی سامانه های رسیدگی به مشکلات مردم از جمله اقدامات اساسی دیگر در این زمینه بوده است.

دسترسی آسان با قیمت مناسب به کالاهای اساسی این روزها از مطالبات اصلی مردم از دولت به شمار می‌رود و از سوی دیگر تولید و تامین این دسته از محصولات به همراه نظارت بر توزیع آنها که از آن به عنوان "تنظیم بازار" یاد می‌شود از دغدغه‌های اصلی دولت محسوب می‌شود.

دسترسی آسان به محصولات و کالاهای اساسی

دسترسی آسان به محصولات و کالاهای اساسی و پرمصرف با نرخ مناسب و مصوب یکی از مطالبات به حق و انتظارات مهم شهروندان از دولت ها به شمار می رود، انتظاری که برآورده ساختن آن در شرایط جنگ اقتصادی و تحریم های ظالمانه دشمن و مواجهه با تورم کار آسانی نیست اما دولت سیزدهم نشان داده در این حوزه دارای عزمی جدی و راسخ و همه تلاش های خود را برای تامین کالاهای اساسی مورد نیاز مردم به کار گرفته است.

3 راه حل کمک به حل مشکلات مردم

برای تنظیم بازار کالاهای اساسی مانند مرغ، گوشت، روغن و… چند راه حل تجربه شده و تجربه نشده در میان کارشناسان کشور وجود دارد. با غرض کمک به حل مشکلات مردم، به بررسی سه راه حل مشهور تر می‌پردازیم

تنظیم گری از طریق واردات تنظیم بازار کالاهای اساسی و نهاده ها

الف: تنظیم گری از طریق واردات (تنظیم گری اضطراری): در این روش معیوب، کمبود عرضه کالاهای اساسی و کمبود عرضه نهاده‌های اصلی تولید را از طریق واردات پی گیری می‌کنند. مهمترین مشکلات این روش، اعمال تحریم‌های بین المللی بر مسیرهای واردات، کمبود ارز اختصاصی برای واردات و وجود انحصار در وارد کنندگان کالاهای اساسی است. معنای باطنی و مهمِ این استراتژی معیوب، عدم قدرت ملت ایران در تأمین غذا و لباس مورد نیاز خود و آسیب پذیری بالای مردم در صورت وقوع بحران‌های سیاسی، پولی و امنیتی است. نقطه آغاز ذلت، وابستگی در غذا و لباس به دیگران است.

تنظیم گری از طریق برطرف کردن آسیب‌های زنجیره تولید کالاهای اساسی

ب: تنظیم گری بازار کالاهای اساسی از طریق برطرف کردن آسیب‌های زنجیره تولید کالاهای اساسی (تنظیم گیری مبتنی بر تولید و توزیع متمرکز): در این روش معیوب، تولید کالاهای اساسی از طریق تولید متمرکز و واحدهای بزرگ تولیدی انجام می‌پذیرد و توزیع هم به صورت متمرکز تعریف می‌شود. مهمترین موانع این روش معیوب، وابستگی ایران در نهاده‌های دامی به خارج از کشور، عدم یکپارچگی در مدیریت زنجیره تولید تا مصرف و تمایل گروه وارد کنندگان کشور به ادامه ناتوانی زنجیره تولید در کشور است. مهمترین عوارضِ این نوع از تنظیم گری بازار، ناپایداری و عدم ثبات در مدیریت متغیرهای حاکم بر زنجیره تولید تا مصرف و پایه گذاری بیماری و مرض و فاصله طبقاتی و تخریب محیط زیست در زنجیره تولید تا مصرف است. تولید و توزیع متمرکز توسط دولت یا بخش خصوصی مدیریت می‌شود! (4 اشکال اساسی به این نوع از تنظیم گری وارد است.)

تنظیم گری از طریق مردمی کردن تولید و توزیع بازارهای اساسی

ج: تنظیم گری بازار کالاهای اساسی از طریقِ مردمی کردن تولید و توزیع بازارهای اساسی (تنظیم گری مبتنی بر مفاهیم الگوی پیشرفت اسلامی): در این روش از تنظیم گری کلان بازار کالاهای اساسی، به جای ایجاد انحصار در تولید و توزیع کالاهای اساسی به بهانه‌های مختلف، تولید کنندگان و توزیع کنندگان کالاهای اساسی را متعدد می‌کنیم و با این روش تقاضای کل بازار را کاهش و عرضه کل را افزایش می‌دهیم. همچنین در این روش مشکل تأمین نهاده‌های دام و طیور -چه از طریق تولید داخلی و چه از طریق واردات- به تدریج کمتر می‌شود. توزیع عادلانه سود مرتبط با تولید و توزیع کالاهای اساسی در میان مردم، کاهش معنا دار تولید زباله و تخریب محیط زیست، افزایش سطح سلامت محصولات و امکان تولید غذای طیب و کاهش مسئولیت مستقیم دولت در تنظیم بازار کالاهای اساسی از مزایای دیگر این روش از تنظیم گری است. (این روش از تنظیم گری بازار کالاهای اساسی، 8 فایده قطعی را به ارمغان می‌آورد)

انتهای پیام/