انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار می‌شود و همه ۳۰کاندیدای لیست اصلاح‌طلبان با سرلیستی عارف وارد انتخابات می‌شوند و بدین ترتیب، عارف قدرتمندانه به عرصه سیاست باز می‌گردد تا وزن سیاسی خود را هم برای اصلاح‌طلبان و هم برای اصولگرایان به رخ بکشد اما از قدیم گفته‌اند: «یک سیب هزار چرخ می‌خورد تا به زمین برسد».
هنوز چیزی از آغاز مجلس دهم نگذشته بود که عارف در مراسمی لب به گلایه باز کرد و گفت: «برخی نمایندگان، لیست امید را تا دم درِ مجلس می‌خواستند».
عارف تازه متوجه می‌شود که چه رَکَب دوجانبه‌ای هم از کلیّت اصلاحات و هم از برخی نامزها خورده و نمایندگانی که با عنوان لیست امید وارد مجلس شده‌اند، حاضر به عضویت در فراکسیون امید و همراهی با عارف نیستند.
اصلاح‌طلبانی که از نظر سواد آکادمیک و تجربه، توان نمایندگی مجلس داشتند، عموما خود را در گیر و دار فتنه ۸۸ آلوده بازی فتنه کرده و یا به هر دلیلی صلاحیت‌های لازم برای عبور از فیلتر شورای نگهبان را از دست داده بودند و همین مسئله میدان را برای فرصت‌طلبانی باز کرده بود که خود را به عنوان اصلاح‌طلب در لیست امید جا دهند و با سوار بر گُرده لیستی منتسب به اصلاحات، به سر منزل مقصود برسند.
uhvt
حسن روحانی که یک شخصیت غیر اصلاح‌طلب است، به عنوان نماینده اصلاحات در انتخابات ریاست جمهوری برگزیده شد و عارف در حالی کناره‌گیری کرد که در پیام انصرافش نوشته بود: «غروب دوشنبه بیستم خرداد ماه، مرقومه‌ای از جناب آقای سید محمد خاتمی دریافت نمودم. ایشان طی این نامه در مقام رهبری اصلاحات، ادامه حضورم را در صحنه انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری به مصلحت ندانسته‌اند». این تصمیم او باعث شد روحانی پیروز شود و اگر تنها یک درصد از رای دهندگان به روحانی به عارف رای داده بودند، شاید سرنوشت انتخابات ۱۸۰درجه تغییر می‌یافت.
